تأثیرات پری بیوتیک تجارتی آلفامیون بر عملکرد جوجه های گوشتی پرورش یافته در دو الگوی مختلف دمای محیط

چکیده این آزمایش، به منظور بررسی تأثیر سطوح 0، 1/0 و 2/0 درصد آلفامیون در جیره بر عملکرد طیور گوشتی با استفاده از 480 قطعه جوجه گوشتی نر و ماده سویه تجارتی راس در سالنی با سیستم بسته و تهویه عرضی اجرا شد. جوجه ها در یک روزگی پس از توزین، به طور تصادفی در 24 جایگاه گروهی توزیع شدند. طی دوره آزمایش دو جیره شامل جیره های آغازین (1 تا 21 روزگی) و رشد (22 تا 49 روزگی) بر مبنای ذرت و سویا و با استفاده از سایر ترکیبات معمول خوراک مرغ در بازار به منظور تأمین احتیاجات غذایی جوجه های گوشتی توصیه شده 1994)) nrc تنظیم شد.متغیرهای وزن زنده، مصرف خوراک، ضریب تبدیل خوراک، تلفات و راندمان عملکرد اقتصادی بررسی شد. در 28 و 49 روزگی به ترتیب چهار و 10 جوجه از هر پن برای ارزیابی صفات مربوط به لاشه شامل وزن و راندمان لاشه و وزن چربی حفره شکمی کشتار شد. میانگین وزن بدن جوجه ها در سنین 7، 14، 21، 28، 42 و 49 روزگی به طور معنی داری (05/0p) شد. همچنین از نظر تأثیر بر راندمان تبدیل خوراک نه تنها با جیره های حاوی 1/0 درصد آلفامیون در جیره اختلاف معنی داری (05/0p) تحت تأثیر سطح آلفامیون جیره و چربی مطلق حفره شکمی در سن 49 روزگی به طور معنی داری (05/0>p) تحت تأثیر دمای محیط قرار گرفت. نتیجه گیری می شود که افزودن آلفامیون به میزان 1/0 درصد به جیره مرغ ها در شرایط سرمای محیط و 2/0 درصد در شرایط گرمای محیط پرورش موجب تبعات اقتصادی مثبت به لحاظ کاهش تلفات و راندمان عملکرد اقتصادی گله ها می شود. میانگین تلفات جوجه ها در تمام سنین با افزایش آلفامیون به جیره کاهش یافت ولی این کاهش فقط در مقطع سنی 22 تا 49 روزگی معنی دار (05/0>p) شد. افزایش آلفامیون به جیره باعث بهبود و افزایش معنی دار شاخص راندمان عملکرد اقتصادی شد.